Jordania - zabytki Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO

Miasto to, kiedyś zamieszkałe przez Nabatejczyków ale już dawno opuszczone, czerpało zyski z zaopatrywania karawan w wodę. Położone pomiędzy Morzem Czerwonym a Morzem Martwym stanowiło ważny punkt na skrzyżowaniu szlaków handlowych pomiędzy Arabią, Egiptem oraz Syrią Fenicką. Petra jest w połowie wybudowana w połowie zaś – wykuta w skałach, a otaczają ją góry poprzecinane wąwozami oraz przejściami. Jest to jedno z najbardziej popularnych archeologicznie punktów, gdzie starożytne tradycje wschodnie łączą się z hellenistyczną architekturą.

Wybudowany na początku VIII w. jest przykładem świetnie zachowanego „zamku pustynnego”, który stanowił zarówno fortecę, gdzie mógł stacjonować garnizon, jak i reprezentatywną rezydencję kalifów z dynastii Umajjadów. Najbardziej charakterystycznymi elementami tego małego pałacu jest zewnętrzny dziedziniec oraz hamam (łaźnia turecka) – bogato zdobione w symboliczne malowidła ścienne, które odzwierciedlają sztukę świecką tamtych czasów.

Stanowisko archeologiczne Umm ar-Rasas w większej części nie zostało jeszcze odkryte. Zawiera w sobie pozostałości z okresów: rzymskiego, bizantyjskiego oraz wczesno-muzułmańskiego (koniec III do IX w.n.e). Miejsce to powstało w roli rzymskiego obozu wojskowego i stopniowo rozwijało się, aby w V w. stać się miastem. Dzięki wykopaliskom odkryto także ok. 150 m. obszar fortyfikacji obozu wojskowego. Znajduje się tu także kilka kościołów – niektóre z nich posiadają nawet dobrze zachowane mozaikowe podłogi. Szczególnie warta uwagi jest mozaikowa podłoga w Kościele Św. Stefana, który jest jednym z bardziej reprezentatywnych wśród miast tego regionu. Dwie czworoboczne wieże są najprawdopodobniej jedyną pozostałością po popularnych w tej części świata praktykach tutejszych mnichów (ascetyczni mnisi spędzali swój czas w odizolowaniu na szczytach wież). Umm ar-Rasas otoczony jest przez pozostałości antycznej kultury agrarnej.